Matko Nieustającej Pomocy, Ty jesteś szafarką wszystkich łask, których Bóg użycza nam biednym; dlatego uczynił Cię tak potężną, tak bogatą, tak łaskawą, abyś nas wspomagała w potrzebach naszych. Orędowniczko najnieszczęśliwszych i najbardziej opuszczonych grzeszników, wspomóż i mnie, który się Tobie polecam. W ręce Twoje polecam moje wieczne zbawienie. Tobie poświęcam duszę moją.
     Zalicz mnie w poczet sług Twoich najwierniejszych, weź mię w opiekę swoją, a to mi wystarczy. Jeśli Ty mnie wspomożesz, niczego się nie obawiam; ani moich grzechów, gdyż Ty mi wyprosisz ich przebaczenie; ani szatanów, boś Ty potężniejsza od całego piekła; ani nawet samego Jezusa, mojego Sędziego, gdyż jedna Twoja modlitwa uśmierza Jego gniew. Tego się tylko obawiam, bym przez własne niedbalstwo nie przestał polecać się Tobie i przez to nie naraził się na zgubę. O Pani moja, wyproś mi przebaczenie grzechów, miłość Jezusa Chrystusa, wytrwanie w dobrym aż do końca oraz tę łaskę, bym zawsze uciekał się do Ciebie, Matko Nieustającej Pomocy.

(ks. bp Franciszek Barda, 1 XII 1954 r.)